پیتزای شیکاگو، یک پیتزا با خمیر ضخیم است که ابتدا در شیکاگوی آمریکا ایجاد شد. طرز تهیه پیتزا شیکاگو به اینصورت است که خمیری تا قطر حدود هشت سانتی متر درست میکنند. روی آن را سس گوجه فرنگی و پنیر پیتزا می پوشانند. این پیتزا همواره درحال رقابت با پیتزا نیویورک است. اگر به دنبال طرز تهیه پیتزا شیکاگو هستید با آموزشگاه آشپزی آشپزشو قنادشو در این مقاله همراه باشید.
فهرست مطالب
فهرست
- مواد اولیه پیتزا شیگاگو
- طرز تهیه پیتزا شیگاگو
- نکات طلایی در طرز تهیه پیتزا شیکاگو
- درباره پیتزا شیکاگو بیشتر بدانیم
در این قسمت از آموزش آشپزی، ابتدا مواد اولیه مورد نیاز برای طرز تهیه پیتزا شیکاگو گفته می شود و پس از آن دستور پخت آن ذکر می شود.
مواد اولیه پیتزا شیگاگو
- گوجه فرنگی ۲ عدد
- پنیر موتزارلا ۲۵۰ گرم
- پنیر پیتزای رنده شده ۱۵۰ گرم
- پنیر پارمسان ۳ قاشق غذا خوری
- سیر له شده دو حبه
- سوسیس ایتالیایی یا کوکتل کباب شده ۱۵۰ گرم
- فلفل دلمه ۱ عدد
- روغن زیتون ۳ قاشق غذا خوری
- پودر ریحان یا پونه یا آویشن به مقدار دلخواه
- سس کچاپ به مقدار لازم
طرز تهیه پیتزا شیگاگو
- ابتدا خمیر پیتزا را با وردنه نازک نمایید.
- ظرف چدنی یا قالب مخصوص پیتزا که حداقل ۸ سانتیمتر لبه دارد را برداشته و سطح داخلی آن را به طوری که تمام لبه های ظرف پوشش داده شوند با خمیر پیتزا بپوشانید و اضافه خمیر را از لبه ظرف ببرید.
- سطح داخل خمیر را با ۲ تا ۳ قاشق سس کچاپ بپوشانید.
- سپس ۱۰۰ گرم پنیر موتزارلا کف قالب بریزید.
- سوسیس و گوجه فرنگی را در یک لایه بریزید .
- روی سوسیس و گوجه فرنگی را با ۱۵۰ گرم پنیر موتزارلا پوشش دید.
- فلفل دلمه ای خرد شده را همراه با سیر له شده روی پنیر موتزرالا ریخته و کل سطح پیتزا را با پنیر پیتزای رنده شده بپوشانید.
- روی سطح پنیر پیتزا را کاملا با سس کچاپ بپوشانید و نمک و فلفل و آویشن را بر روی سطح سس بپاشید .در آخر ۳ قاشق پنیر پارمسان رنده شده را روی سطح سس بریزید.
- پیتزا را در فر با حرارت ۱۸۰ درجه سانتیگراد قرار دهید .هنگامی که خمیر آن طلایی رنگ شد، از داخل فر پیتزا را خارج نمایید. (تقریبا ۳۰ دقیقه).
- بعد از خارج کردن پیتزا شیکاگو از فر آن را برش زده و ۳ قاشق غذاخوری روغن زیتون روی آن بریزید و سرو نمایید.
نکته طلایی در طرز تهیه پیتزا شیکاگو
برای پخت پیتزا شیکاگو باید کف سینی چرب شده باشد تا خمیر پیتزا حالت برشته بگیرد .به خاطر ضخامت بیشتر آن باید زمان پخت بیشتری را برای آن صرف کرد.
درباره پیتزا شیکاگو بیشتر بدانیم
همانطور که از نام این پیتزا بر می آید، باید انتظار یک پیتزای آمریکایی را داشته باشید. کاملا هم درست حدس زدید. پیتزا شیکاگو یک پیتزای قدیمی در شهر شیکاگو آمریکا است که حالا قدم هایش را فراتر از شهر زادگاهش برداشته و جهانی شده است. پیتزا شیکاگو برخلاف سلیقه غذایی آمریکایی ها، پر از مواد غذایی گران با حجم بالا نیست. این پیتزا را مهاجران ایتالیایی در شهر شیکاگو ابداع کرده اند.
همان مردمانی که می خواستند در سرزمین های غرب، چیزی شبیه به پیتزای ساده خودشان را داشته باشند. پیتزا شیکاگو را می توان انشعابی از پیتزای ناپلی در نظر گرفت. این پیتزا همراه با خمیری ضخیم تر، پنیر موزارلا، گوشت و سبزیجات و در آخر گوجه فرنگی می باشد. البته در طبخ پیتزا شیکاگو های امروزی می توانید شاهد ترکیبات دیگری مانند فلفل دلمه ای، پیاز، قارچ و حتی سوسیس نیز باشید.
این پیتزا در شهر شیکاگو آمریکا ابداع شد. در سال ۱۹۰۰ مهاجران ایتالیایی که در آمریکا دنبال غذایی مانند پیتزا ناپلی بودند. ” آیک سول” یک پیتزا با کمی تفاوت نسبت به پیتزا ناپولی تهیه کرد. او پیتزا شیکاگو رو با خمیری ضخیمتر به طوری که لبه های آن مرتفعتر باشد درست کرد. او در این پیتزا بر روی خمیر، پنیر موزارلا ریخت، لایهٔ بعدی را گوشت و سبزیجات، و درنهایت بر روی همهی آنها لایهای از گوجهفرنگی قرارداد. با گذشت زمان موادی تشکیل دهنده پیتزا شیکاگو نیز بیشتر شد و امروزه معمولاً در تهیهی پیتزای شیکاگو از گوشت چرخکرده، سوسیس، پپرونی، پیاز، قارچ و فلفل دلمهای استفاده میشود. البته مدلی دیگری نیز از پیتزا شیکاگو تهیه شد که همانند پیتزا ناپلی خمیر نازکی داشت اما به شکل مستطیل بود.
اول از همه خودمو بهعنوان یه مشتاق همیشگی یادگیری آشپزی معرفی میکنم. تو ایران تحصیلات آکادمیک صنایع غذایی رو نیمهکاره رها کردم، چون متأسفانه چیزی که میخواستم رو نمیتونستم تو دانشگاههای ایران پیدا کنم. تصمیم گرفتم با همه سختیها و هزینههای زیاد، تحصیلات آکادمیک آشپزی رو تو خارج از کشور ادامه بدم. خدا رو شکر طی یک سال و نیم تحصیلم تو خارج از کشور، پیشرفت فوقالعادهای داشتم، طوری که اساتیدم منو خلاق خطاب میکردن.
چون علم مواد شناسی رو اصولی یاد گرفتم، تو ۹۵ درصد مواقع اگه هر خوراکی رو تست کنم، بهراحتی میتونم اون غذا رو خلق کنم و بابت این موضوع خیلی شکرگزارم. بعد از یک سال و نیم تحصیل، ۶ ماه تو یکی از معتبرترین هتلهای دبی کارورزی کردم و با یه عالمه تجربه بهروز به ایران برگشتم و آموزشگاهم رو تأسیس کردم.
هدفم از تأسیس آموزشگاه این بود که بتونم بهروزترین متدهای آموزشی دنیا رو تو کشور خودم عملی کنم و در عین حال مدرکی ارائه بدم که معتبر و قابل ترجمه باشه. برای همین آموزشگاه رو زیر نظر سازمان فنی و حرفهای راهاندازی کردم. از اونجایی که عاشق یادگیری هستم، دوباره تصمیم گرفتم تحصیلاتم رو تو ایران ادامه بدم تا از یادگیری دور نمونم.
تخصص اصلی من آشپزی ملل و قنادیه. آشپزی ملل همون رشته تحصیلیام تو خارج از کشور بوده و همه تجربیاتم رو تو دورههای آشپزی ملل آموزشگاه “آشپزشو” به هنرجوهای عزیزم منتقل میکنم. قنادی رو هم به مدت ۶ ماه تو قنادی استاد فرزانه کارورزی کردم و تجربیات این استاد گرانقدر رو با متدهای بهروز ترکیب کردم و تو دورههای کیک آموزشگاه “آشپزشو” تدریس میکنم.
در نهایت، به خودم ثابت کردم که اگه به چیزی علاقه داشته باشی، میتونی به هرچی که میخوای، مثل حس خوب، ثروت، شهرت و… برسی. چون خانواده من هم مثل خیلی از خانوادههای ایرانی، راه خوشبختی رو تو تحصیلات آکادمیک رشتههای مهندسی و پزشکی میدیدن و دنیای آشپزی رو ناآگاهانه فقط تو خوراک روزمره تصور میکردن.
این روایت ادامه داره…
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.